Kroatie en verder

Woensdag 8 mei

Dubrovnik, Kroatië.Ik ben om 06:00 klaarwakker. Hoogst ongebruikelijk voor mij, maar het komt door de zon die volop in het gezicht schijnt. Als ik de gordijnen open doe, bevind ik mij op één van de mooiste plaatsen van Europa: Dubrovnik. Nog niet zo lang geleden, begin jaren 90, werd hier een verschrikkelijke oorlog uitgevochten waarbij ernstige verwoestingen werden aangericht. Nu is Dubrovnik een dromerig en prachtig oud stadje aan de kust van de Adriatische Zee. We hebben de avond tevoren in de stad gegeten en gedronken bij een wijnproeverij van een gerepatrieerde Nieuw Zeelander met Kroatische wortels die vol enthousiasme zijn wijnen aanbeveelt. Ik kan de witte wijn enigszins, maar de rode wijn in het geheel niet waarderen, maar dat is dan ook eigenlijk het enige en nog erg persoonlijk bovendien.

Op de woensdagmorgen maken we ons weer op voor vertrek. Jammer, want het hotel is prachtig en het ontbijt buiten op het terras in de volle zon in geweldig. Ik ga hier terugkomen. Met Evelyne. In de Jaguar. Kap wijd open.En een petje om de schedel te beschermen tegen de felle zon....
Gedurende de reis die dag zal blijken dat de gehele kust van Kroatië één lange afwisseling is van schitterende vergezichten en panorama’s, prachtige kronkelweggetjes, vriendelijke dorpjes aan de kust maar ook in de bergen. Soms zie je ook de namen van plaatsen die reminiscenties oproepen aan oorlogen: Mostar in Bosnië of Sarajevo waar Princip in 1914 Franz Ferdinand vermoordde wat binnen de ook toen al gespannen verhoudingen in de Balkan kon leiden tot de Eerste Wereldoorlog. De Balkan is misschien geen wereldtoneel, maar wel een brandhaard in de wereld. In Kroatië heeft de oorlog niet lang geduurd, maar wel verwoestingen aangericht. Er valt weinig meer van te zien. In Kroatië is hersteld en herbouwd en Dubrovnik is daarvan een prachtig voorbeeld. Kroatië oogt als een redelijk welvarende staat. Het landschap is mooi, maar ook het straatbeeld is verzorgd. Stoepen langs de weg, fleurige tuintjes, alles goed in de verf. Het is er goed toeven, maar dan ineens is er die merkwaardige enclave, midden in Kroatië, die het land in tweeën snijdt. Hier rijkt Bosnië-Herzegovina met een strook van 12 kilometer even naar de kust. Dat betekent Kroati uit en er een kwartiertje later weer in. Vier controles. Zo komen we in 25 landen tijdens deze rally.
Van Dubrovnik komen we na ca elf uur rijden in Opatija in het noordelijkste puntje van de Adriatische Zee en belanden daar in weer zo’n saai oud Sovjet geïnspireerd hotel, maar wel met schitterend uitzicht over zee. Ik heb onderweg hier naar toe heel veel foto’s geschoten, maar ik kan ze niet allemaal verzonden krijgen wegens het haperende internet.

Op 9 mei gaat de reis naar Venetië. Na aankomst lopen we hier lang rond. Het is Hemelvaartsdag en razend druk. In plaats van tekst laat ik de foto’s hier straks spreken.
En dan, op vrijdag 10 mei, de reis naar de laatste stop, Kandersteg in Zwitserland. De reis ging via Milaan. Razend druk op de wegen en veel files, via Ascona met een opdracht door naar het meest saaie plekje op aarde. Ik zal er pas bij thuiskomst nader over schrijven om te zien of ik hierover nog een verhaaltje uit kan persen. Morgen de laatste rit: terug naar Amsterdam.