Overbodig land

Donderdag 2 mei 2013

In alle vroegte -om 6 uur moeten wij door naar onze volgende bestemming: Constanta in Roemenië, een badplaats van lang vergane allure aan de Zwarte Zee. Het vroege tijdstip van vertrek houdt verband met de vermoedelijke wachttijden bij de grenspassages van Oekraïne naar Moldavië waarna wij dat laatste land weer zullen verlaten voor Roemenië. Dat is anders dan op de heenweg omdat wij vandaag langs de Zwarte Zee kust zullen blijven rijden. Ik heb al eerder gezegd dat Moldavië een volledig overbodig land is dat beter kan worden uitgegraven om ergens anders -ik acht de Gobiwoestijn daarvoor een uitermate geschikte plaats- weer te worden aangelegd, mits ook daar de irrelevantie wordt bevestigd door het volledig te bedekken met zand.
De passage die zo mijn woede weet te wekken is de smalle strook Moldavië tussen Roemenië en Oekraïne met een lengte van 1 kilometer waar drie grensposten een diarree van bureaucratische idiotie over je uitstorten die er uit bestaat dat je in Oekraïne in een lage rij auto’s afwacht tot het een wachtpost behaagt je een handgeschreven briefje te verstrekken waarna een slagboom wordt geopend die verderop toegang verschaft tot de nieuwe wachtrij met je voorgangers bij de Oekraïnse douane die op barse toon paspoort en autopapieren opeist, daarmee in een hokje verdwijnt waaruit hij na drie kwartier weer te voorschijn komt met de opdracht aan de overkant van de doorgang, waar ook weer al je voorgangers wachten, Euro 3 te betalen, met het bewijs van die betaling bij hem terug te keren in de rij van mensen die je zijn voorgegaan bij het betaalkantoor, waarna de douanier de ontvangst bevestigt en je sommeert de kofferbak open te maken en het ontkennende antwoord op zijn vraag of je verdovende middelen in je auto hebt met nauwelijks verholen argwaan gebruikt als reden om je ook je motorkap te laten openen om daar overmand door de emotie die het aanschouwen van de motor van je Mini bij hem teweeg brengt, wenend toestaat door te rijden naar de grenspost van Moldavië. Als u nu vanaf dit punt deze alinea nog drie keer leest, achtereenvolgens de naam Oekraïne vervangt door Moldavië en nog een keer Moldavië voor de kilometer verderop en daarna door Roemenië en over dat leesgenoegen probeert bijna vijf uur te doen dan heeft u een redelijke impressie van onze gemoedstoestand. Dat wij daarna nog werden aangehouden in Roemenië wegens te had rijden en het diner ‘s-avonds in Constanta ondanks onze aankomst in het restaurant om 20:30 uur pas om 22:30 uur werd geserveerd heeft die dag er niet beter op gemaakt.