Gestaalde kaders

Er is volgens mij weinig veranderd in Rusland sinds de val van de muur. We hebben dat vandaag weer een aantal keren mogen ervaren. We moesten vanochtend vertrekken om 7 uur, maar het ontbijt bleek pas vanaf half acht opgediend te worden. In een internationaal hotel, nota bene! Wij verzochten dus deemoedig of een vroeger tijdstip mogelijk was, maar dat is er niet in Rusland. Dat komt omdat er geen klant is in Rusland. Ons hotel Moskou in St Petersburg straalt niet alleen in het exterieur en het interieur de tijden van weleer uit met oude generaals die rondlopen of de koude oorlog nog in volle gang is, maar ook het bedienend personeel is er beslist niet voor ons en zal dus niet eerder een ontbijt verstrekken dan om half acht en eigenlijk pas om kwart voor acht want ontbijt verzorgen is een complexe klus.
Dat is een tekst die door Nederlanders niet geaccepteerd word. Dus wandelt de Nederlandse ploeg opgewekt om 7:15 uur de ontbijtzaal binnen en begeeft zich aan het ontbijt. De bedienden weten geen raad met zoveel insubordinatie en roepen de chef van het ontbijtrestaurant erbij. Deze man ziet er uit als generaal en gedraagt zich ook zo. Briesend beveelt hij ons de ontbijtzaal ogenblikkelijk te verlaten, maar zijn aanval levert geen ander resultaat op dan een: "opgewonden standje, dat mannetje" en iedereen eet gewoon door. De generaal lijdt een nederlaag nu hij ons voor het oog van zijn personeel niet in de houding krijgt en geeft daarom ogenblikkelijk het bevel de toevoer van "scrambled eggs" te staken totdat de Hollanders verdwenen zijn.

Russen zeggen geen gedag als je met ze in de lift staat, iets aankoopt, een vraag stelt. De houding is er een van "u wacht maar tot wij bereid zijn u te helpen". Niemand is blij als hij je iets kan verkopen of je kan helpen. Het gaat allemaal even ongemakkelijk en dat stralen ze ook uit. Het zijn sacharijnen, hoewel ze kunnen lachen zoals ik in mijn foto's heb laten zien. Lachen als je ze daartoe uitdaagt, of als je hen vraagt om in je auto te gaan zitten voor een fotorondje, of gewoon op straat, maar dat is een minderheid

Om half acht vertrekken we richting Riga. Eerst 350 km door Rusland met weer de agenten in de berm, die je weer proberen wijs te maken dat je te hard gereden hebt met hun grote pannendeksels van petten en hun knuppel wijzen ze je naar de kant van de berm en proberen duidelijk te maken dat je moet betalen. Maar dat doen wij Nederlanders natuurlijk niet. We beginnen zo ongelooflijk te lullen in het Nederlands dat ze moedeloos rechtsomkeer maken en afgaan, net als de generaal van de havermout brigade.
Onderweg weer de troosteloze rotzooi. De sovjetbunkers, de vermoeide gezichten van de mensen, de gammele houten huisjes en de rommel langs de weg.
Bij de douane moeten we eerst bijna een uur wachten voor een hek waarachter geen enkele activiteit plaatsvindt. Dan moeten paspoorten worden gecontroleerd en formulieren gespeld. Ze willen weer weten hoeveel pk de auto heeft, welke cilinderinhoud, precies dezelfde informatie die we ook al hadden verstrekt bij binnenkomst in het land. Tot slot moet dan nog weer de kofferbak en het interieur gecontroleerd worden: Kom op zeg, we gaan het land uit!

Dan rijden we Letland binnen. Gezonde natuur, beetje saai. Bij het benzinestation begroeten ze je en helpen je graag. Langs de weg geen rotzooi in de berm, Op straat in Riga geen norse koppen maar aardige vriendelijke gezichten. Het internet werkt er normaal en het water uit de kraan is niet bruin. Ik schiet In Riga snel weer een paar foto's. Morgen door naar Warschau.