James Bond

Ieder voordeel over Rusland is vandaag bevestigd. Een moeilijke passage aan de grens waar een norse, ambtenaar zijn zinloze werk voor de bureaucratie op je afreageert door je na een klein foutje dat hersteld was, maar waarvan de doorhaling nog zichtbaar, het hele formulier opnieuw te laten invullen zodat je weer achteraan in de eindeloze rij komt, de controle van de auto waar alles uit moet en daarna weer ingepakt mag worden, of een volgende controle 20 km en nog een 50 km verderop waarbij soldaten je paspoort willen zien en daarna een gammele slagboom openen naar iets dat van niets een begin of een einde is. Wegen waar grote gaten in het asfalt zitten, agentjes die op de loer liggen om je te betrappen op te hard rijden omdat dit hier nu eenmaal de belangrijkste bron van inkomsten is voor een agent en niet omdat je te hard rijdt. Maar het toppunt van de klassieke sovjet is de stad Moermansk. Een smerige stad, waar treinen met chemicalien dwars door de stad en langs het stadsverkeer rijden. In deze entourage rijden wij er flink op los waardoor de 250 km van de grens naar de stad ons slechts zo'n 4 uur kost. Wij voelen ons James Bond terwijl we met dit super autootje door het Russiche landschap razen, overigens regelmatig onder sympathieke aanmoediging van de bevolking die onze verschijning heel bijzonder lijkt te vinden.
Boven Moermansk hangen grote wolken uit de vele fabriekspijpen en het stinkt er naar fosfor of H2S, waarschijnlijk uit de containers op de treinen. Minstens zo Sovjet is de charmante receptioniste Natasja van ons hotel die met haar glimlach een rij lege en rotte plekken in haar mond onthult of de dikke juffrouw van de concierge die zonder nadere instructies zo de kapo van een Goelag Archipel kamp kan spelen. Of de pompeuze dinerzaal in het hotel waar de gestaalde kaders van de Russische marine uit de stad waarschijnlijk hun feesten en congressen hielden in een sfeer van smakeloosheid naar de beste sovjet tradities. Onze hotelkamer biedt uitzicht op de piepkleine flatjes in enorme woonkazernes. Het land ademt troosteloosheid.

De ritten blijven boeiend en fascinerend, want ik was nog nooit in Rusland geweest en hoewel we er snel door heen jakkeren, zien we veel en het is zeer de moeite waard.